Column Trude Maas
Maak de stad fietsluw
Van de diesels kregen we vieze longen. Maar van de fietsers krijgen we gebroken ledematen en hartinfarcten.
Het was toch echt even schrikken verleden week, toen buschauffeurs lieten zien in een reportage van AD/UN hoe vaak zij 'bijna aanrijdingen' met fietsers hebben.
Het king of the road gedrag dat we allemaal vertonen is inmiddels dus de schrik van de professionele chauffeurs. Want rood licht betekent voor de gemiddelde fietser het signaal om nog even flink door te trappen. Verlichting op de fiets? Niet nodig, ik zie toch alles zelf wel! Hand uitsteken? Dat doen natuurlijk alleen echte losers.
Elektrisch voortgedreven
Tel daar nog eens in het weekend de lycra heren op hun racefietsen bij en door de week de racemoeders op elektrisch voortgedreven bakfietsen. (Vast nooit sommen over de remweg hoeven maken?) Er komen straks nog heel wat extra fietsen met accusteun bij, dankzij een nieuwe fiscaal aantrekkelijke regeling.
Smallere stoepen
En dan de fietsfiles. We halen er de wereldpers mee, maar als je er in zit is het echt niet prettig. Al helemaal niet wanneer je als voetganger probeert over te steken. Rolstoelers opgepast! Thuisblijven, want de fietsers zijn los.
Voorlopig dweilen we nog even door, met de kraan flink open. Meer fietsstraten zijn beloofd, en de trottoirs worden her en der smaller. Ruim baan voor de fiets, zoals we ooit singels dempten voor de auto.
Nek breken over fietsen
Het blijft echter vechten tegen de bierkaai.
Ooit vonden we het fietspad uit om de grote verschillen in snelheid tussen 'gemotoriseerd' en 'met hutspot aangedreven', niet tot teveel ongelukken te laten komen. Waar ruimte is, kan dat.
Maar als je een middeleeuwse stad bent, heb je een probleem. Geen ruimte voor brede trottoirs, of flinke fietspaden. Geen parkeerruimte voor die stalen rossen.
Toen kwamen er mega-stallingen plus een behoorlijk strak handhavingsbeleid.
Maar wie op vrijdag in de binnenstad komt, ziet duidelijk dat we de oplossing nog niet te pakken hebben. Je breekt je nek over de fietsen, en de fietsers over jou.
Wellevend
Er zijn vast vele oplossingen. Twee zouden in elk geval werken. Ten eerste: houd een beetje rekening met elkaar. Sire lanceerde 'wees eens lief', met goed gevoel voor de tijdgeest. Het 'dikke ik' is niet zo bezig met de ander, want: haast overheerst. Aandacht voor het effect dat we hebben op andere verkeersgebruikers zou niet misstaan.
Ooit hadden we de slogan 'wees een heer in het verkeer'. Niet bruikbaar meer sinds #metoo natuurlijk. Maar wat meer wellevendheid zou de chaos nog wel een tijdje draaglijk houden.
Hoe lanceren we zo'n trend?
Gewoon lopen
De blijvende oplossing is ingrijpender. Twee mogelijkheden: meer openbaar vervoer en de beentjes meer gebruiken. Gewoon lopen! Immers goed voor van alles, lichaam en geest. Tegen dikke buiken, maar volgens sommige goeroes en hersenprofessoren ook preventief tegen stress en burn-out.
Tram-kennis benutten
Die discussie over meer openbaar vervoer komt in de regio nog steeds niet goed op gang. Misschien omdat we geen heimwee hebben naar de discussie over de tram. Laat staan over de lijdensweg die op dat dappere besluit volgde.
Maar je zou het ook kunnen omdraaien. Dankzij onze recente ervaring weten we als geen ander hoe je de volgende tramlijn of lightrail zou kunnen aanpakken. Dus, gebruik meteen die zo duur betaalde kennis.
Beste stads-mobiliteit
Niet meer streven naar 'beste fietsstad van de wereld' dus, maar naar het kampioenschap stedelijke mobiliteit. Met en zonder fietsen.
Trude Maas
Voorzitter Utrecht Development Board
"Constructief, maar wel kritisch"
De kracht van de Utrecht Development Board? Drie leden geven een eenstemmig antwoord: de eigen koers los van de politiek, zoekend naar gesprek met de stad en de buurt. Kortom: allereerst in contact met de basis en niet met reguliere machtsfactoren.
> Lees het hele interview