Column Jeroen Hermkens
Zaterdagmorgen
De visser op de Maliesingel gaat geheel verscholen onder zijn paraplu. Alleen zijn hengels steken onder het groene gevaarte uit. Aan de rand van het Lepelenburg staan twee wc-units, de afscheiding is te laag om de lelijke dixies aan het gezicht te onttrekken.
Het is er nog rustig, te vroeg voor de zwervers en verslaafden die normaal dit gedeelte van de stad bevolken vanuit de ABC-straat.
Venijn van de kunst
Op de Oude Kamp tegenover het atelier waar Dirkje Kuik jaren geleden haar litho's op een oude handpers drukte staat een gedicht van haar. Ik lees een zin: "dronken van vreugde en wijn, venijn van de kunst". Ja, dat is duidelijk gegrepen uit het ongetemde leven van Kuik.
Chinese bruid
Atlas houdt de wereld nog steeds boven zijn hoofd op de Nieuwegracht.
In het Pandhof staat een Chinese bruid in een lange witte jurk. Een fotograaf met drie assistenten is druk haar met de mooiste gezichtsuitdrukking in het beste licht te krijgen. De bruidegom zit gelaten op een muurtje te wachten tot hij aan de beurt is.
Vijf jaar zonder Dom
De Dom wordt onttrokken aan het zicht door een gigantisch ijzeren bouwwerk. Gaat deze stad vijf jaar zonder de aanwezigheid van de toren overleven? Vrouwen in rode Tshirts verzamelen zich voor een manifestatie en drinken koffie op het plein. Ik loop verder onder de Domtoren door, steek de Oudegracht over naar het Buurkerkhof.
Over zijn voorhoofd
Op een bankje onder het bord Tattoo zitten twee mannen op de eerste klant te wachten. Shirts met korte mouwen natuurlijk. De oudste heeft een tattoo die vanuit zijn shirt zijn nek inloopt. Via zijn wang gaat de tekening verder over zijn voorhoofd.
Citroengras en paksoi
Op de Steenweg is het nog stil, een busje wordt uitgeladen. Een meisje plakt teksten op het raam: totale leegverkoop. De toko op Achter Clarenburg is net open, de emmer met sop wordt voor me aan de kant geschoven. Citroengras en paksoi wordt in de koeling gelegd. Ik ben op weg naar het Vredenburg, de mooiste plek van Utrecht op zaterdagmorgen.
Ron, Marcel, Anton
Het meisje dat 30 jaar geleden vis verkocht met een brutale lach zit nu op een kruk haring schoon te maken. De verkoop laat ze over aan haar kinderen. Noten bij Ron, kaas bij Marcel en groente bij Anton, een vast ritueel elke zaterdag.
Pijper Oudegracht
Op de terugweg loop ik binnen bij de mooiste winkel van de stad, Pijper op de Oudegracht, om wat scharnieren en schroeven te kopen. Op de Stadhuisbrug wordt het dekzeil van het draaiorgel getrokken. De laatste postzegelverkoper op de Vismarkt.
Langs de Maliesingel is de paraplu met de visser verdwenen.
Vandaag houd ik weer van mijn stad.
Jeroen Hermkens
Lid Utrecht Development Board
![Zaterdagmorgen]](/assets/images/pasfotos/jeroen_hermkes.jpg)
Rien Nagel, Kees Rutten en Monique Mourits
INTERVIEW"Constructief, maar wel kritisch"
De kracht van de Utrecht Development Board? Drie leden geven een eenstemmig antwoord: de eigen koers los van de politiek, zoekend naar gesprek met de stad en de buurt. Kortom: allereerst in contact met de basis en niet met reguliere machtsfactoren.
> Lees het hele interview